Krótkie kalendarium życia i twórczości:

1895 – 10 lipca w Monachium przychodzi na świat Carl Orff.

1900 – Pięcioletni Carl zaczyna uczyć się gry na fortepianie.

1904 – Orff coraz bardziej interesuje się komponowaniem – pisze krótsze i dłuższe utwory dla swego domowego teatrzyku kukiełkowego, poza tym wiersze i opowiadania.

1910-1912 – Pierwsze poważniejsze kompozycje: pieśni i poemat Zarathustra.

1912-1914 – Studia w Akademii Muzycznej w Monachium.

1917 – Podczas służby wojskowej Orff cudem unika śmierci na wschodnim froncie.

1918-1919 – Piastuje stanowisko dyrygenta kolejno w Teatrze Narodowym w Mannheimie i w Dworskim Teatrze w Darmstadt.

1920-1925 – Małżeństwo z Alicją Solscher, śpiewaczką.

1921 – Narodziny jedynej córki Orffa, Godeli Orff zaczyna interesować się twórczością Monteverdiego.

1924 – Wraz z Dorothee Günther Orff zakłada w Monachium Güntherschule – szkołę, gdzie dziewczęta miały uczyć się gimnastyki, rytmiki, muzyki i tańca.

1925-1930 – Nowe aranżacje dzieł Monteverdiego i kompozycje oparte o dzieła innych dawnych mistrzów.

1931-1934 – Pierwsze wydania Orff-Schulwerk (we współpracy z Gunild Keetman).

1937 – Prawykonanie dzieła Carmina Burana we Frankfurcie nad Menem.

1939-1953 – Drugie małżeństwo z Gertrudą Willert, późniejszą twórczynią muzykoterapii w duchu Orffa.

1939 – Prapremiera dzieła Der Mond („Księżyc”) w Monachium.

1943 – Prapremiera dzieła Die Kluge („Mądra”) we Frankfurcie Prawykonanie Catulli Carmina w Lipsku.

1947 – Premiera opery Die Bernauerin w Stuttgarcie.

1948 – Pierwsze audycje radiowe dla dzieci w Radiu Bawarskim, w których wykorzystywano utwory z Orff Schulwerk.

1949 – Prapremiera Antygony w Salzburgu.

1950-1954 – Publikacja Musik für Kinder („Muzyki dla dzieci”) we współpracy z Gunild Keetman.

1950-1960 – Orff uczy kompozycji w Wyższej Szkole Muzycznej w Monachium.

1953 – Prapremiera Triumfu Afrodyty, po Carminie Buranie i Catulli Carmina, trzeciej części cyklu Triumfy w La Scali w Mediolanie Prapremiera Astutuli w Monachium.

1954-1959 – Trzecie małżeństwo z Luizą Rinser, pisarką.

1956 – Telewizja Bawarska emituje Grę o Zmartwychwstaniu Pańskim (po raz pierwszy wystawioną na scenie rok później w Stuttgarcie) Orff otrzymuje odznaczenie „Pour le mérite”.

1959 – Prapremiera Edypa tyrana w Stuttgarcie Orff zostaje doktorem honorowym Uniwersytetu w Tübingen.

1960 – Orff żeni się z Liselottą Schmitz.

1961 – Przy Mozarteum w Salzburgu powstaje centrum poświęcone Schulwerkowi.

1962-1963 – Orff wyrusza z serią wykładów na temat Schulwerku do Kanady, Japonii, Senegalu, Egiptu i Portugalii.

1963 – Oficjalna inauguracja Instytutu Orffa w Salzburgu.

1968 – Prapremiera Prometeusza w Stuttgarcie.

1972 – Orff zostaje doktorem honorowym Uniwersytetu w Monachium, otrzymuje Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą i Wstęgą za działalność artystyczną na rzecz Republiki Federalnej Niemiec.

1973 – Prapremiera Gry na koniec czasu („De temporum fine comedia”) w Salzburgu.

1975-1981 – Orff pracuje nad ośmiotomową dokumentacją swojej działalności pt. Carl Orff i jego dzieło (Carl Orff und sein Werk).

1982 – Umiera w Monachium 29-ego marca. Pochowany zostaje w osobnej kaplicy w klasztorze w Andechs.

Dzieła sceniczne:

Orff jest autorem siedemnastu dzieł scenicznych, bez wątpienia najważniejszych w jego dorobku kompozytorskim. Można wśród nich wyodrębnić 5 grup:

Lamenti (Lamenty) – aranżacje dzieł Claudia Monteverdiego.
– Orfeo (Orfeusz)
– Lamento d’Arianna (Lament Ariadny)
– Ballo delle Ingrate

Trionfi (Triumfy)
– Carmina Burana
– Catulli Carmina
– Trionfo di Afrodite

Utwory baśniowe
– Der Mond (Księżyc – teatrzyk świata) na podstawie baśni braci Grimm
– Die Kluge (Mądra czyli opowieść o królu i mądrej niewieście) na podstawie baśni braci Grimm
– Sen nocy letniej (wg Williama Shakespeare’a)

Bayerisches Weltteater
– Die Bernauerin
– Sztuka na Boże Narodzenie: Ludus de nato Infante mirificus (Gra o Narodzeniu Pańskim)
– Sztuka na Wielkanoc: Comoedia de Christi Resurrectione (Gra o Zmartwychwstaniu Pańskim)
– Astutuli

Tragedie greckie
– Antigonae (Antygona) wg Sofoklesa, lecz w przekladzie Hölderlina
– Oedipus der Tyrann (Edyp tyran) jw.
– Prometheus (Prometeusz) do tekstu Ajschylosa

Poza grupami pozostaje ostatnie dzieło sceniczne Orffa: „Di temporum fine comoedia” (Gra na Koniec Czasu) uważane przez Godelę za testament jej ojca.